Om alvast in de juiste sfeer te komen, graag eerst even deze begintune opzetten voor tijdens het lezen…
Ta-dum… Ta-dum… Ta-dum, ta-dum, ta-dum, ta-dum, ta-dum, ta-dum! Menig ruggengraat begint bij het horen van deze theme song nog lichtjes na te trillen. Jaws, de bijbehorende film staat dan ook al sinds 1975 garant voor angstige kinderen die bij het zien van de eerste de beste kabeljauw in het water schreeuwend de Noordzee of hun plonsbad uitrennen, onderwijl schreeuwend: “Haai! Haai!” Gelukkig is er nu, om op geheel eigen wijze de confrontatie met deze onderwatergangster aan te gaan, het gezelschapsspel Get Bit!
Het verhaal:
De titel is misschien wat ongelukkig gekozen, want het doel van het spel is nu net om niet gebeten te worden. In ieder geval, zes robots zijn eropuit getrokken voor een gezellig dagje aan het strand. Daarbij hoort natuurlijk een frisse duik in het water en aangezien het hier duidelijk om een een roestvrije variant uit de robotica gaat, zo gezegd, zo gedaan! Maar geheel onvoorzien duikt er net op dat moment een haai op met een overduidelijke voorkeur voor blikvoer en zes drijvende conserveblikken vormen dan ook een welgekomen afwisseling op het dagelijkse vissendieet. Zijn ware aard getrouw zal de haai zich steeds op de achterblijver storten, dus vanaf nu is snelheid belangrijk… Maar onthou: je moet niet sneller zwemmen dan de haai, zolang je maar sneller zwemt dan je vrienden!
Het spel:
Get Bit! is een licht strategisch kaartspel waarbij het thema en de gehele atmosfeer die er rond hangt minstens even belangrijk is dan het spelmechanisme zelf. Dat mechanisme draait rond het spelen van kaarten uit je hand. Elke speler begint een set kaarten in zijn hand, handig genummerd van één tot vijf (met vier spelers, je hebt meer kaarten als je met meer speelt), en een plastic robotje in de overeenkomstige kleur als je kaarten. De robots worden op een rij gelegd met onze haai erachteraan – en zo kan het bloedbad beginnen…
Elke ronde moeten de zwemmers nu simultaan één kaart afspelen. Zo begint de speler met de laagste waarde mag met zijn robot eerst helemaal vooraan de rij leggen, daarna de speler met de volgende waarde en zo tot iedereen aan de beurt is geweest. Spelers die echter een gelijke kaart hebben afgelegd, blijven ter plaatse (water)trappelen en mogen niet vooruit. Nadat elke robot zo mogelijk heeft bewogen, sluit de haai aan en bijt één ledemaat van de laatste robot van het rijtje. Bijbehorende gruwelkreten en imaginair rondspuitende olie mogen daar aan toegevoegd worden. De schrik zorgt meteen ook voor een gigantische adrenalinerush en onze gehavende vriend trekt een spurtje helemaal naar voor in de rij. Een volgende ronde begint.
Het strategische zit hem nu net in die volgende ronden. Elke kaart die je gespeeld hebt, moet je immers open laten liggen. Zo weten je tegenstrevers welke kaarten je nog in je hand hebt en wat ze moeten spelen om voor jou te blijven. Je kan een hogere kaart spelen om voor te blijven of proberen de situatie identiek te laten door een gelijke kaart te spelen. Enkel wanneer je gebeten wordt of nog maar één kaart in de hand hebt mag je al jouw kaarten weer op hand nemen, wat een tactisch voordeel oplevert.
Wanneer een robot zijn vier ledematen kwijt is, kan hij enkel nog maar hulpeloos ronddobberen en wachten tot de haai hem verder komt verorberen. Zo gaat het spel door tot er nog maar twee overlevenden zijn: de laatste in de rij wordt in één hap verslonden, de enige overblijver is dan uiteraard de enige overwinnaar…
De meerwaarde?
Allereerst moet gezegd worden: de desbetreffende robotjes zijn fan-tas-tisch. Geen kaartjes of puzzelstukjes, maar echte, plastic mannetjes die de niet-zo-erg liefkozende naam ‘the dismembermen‘ meekregen. Fijn dat een kleine uitgeverij als Mayday Games ervoor zorgt dat het spel zulke hoogwaardige onderdelen bevat. Nu kunnen de ledematen immers echt in het rond vliegen! Ook de haai (die net genoeg van zijn LEGO-variant verschilt om geen rechtszaak op te leveren) ziet er echt goed uit en levert nog wat extra nostalgie-punten op. De kaarten zijn stevig maar nogal glad, wat eerder onaangenaam aanvoelt. Omdat schudden geen wezenlijk onderdeel is van het spel, is dit eerder een verwaarloosbaar minpunt.
De regels zijn dan ook nog eens zo kort dat je het spel kan uitpakken, uitleggen en starten binnen de paar minuten, sanitaire stop en drankpauze inbegrepen.
Het mag wel duidelijk zijn dat dit spel niet bedoeld is om een hele avond te vullen, tenzij je het tien keer achtereen speelt. Daarvoor zit er toch iets te weinig vlees aan (pun completely intended) en kan het de hardcore bordspeler waarschijnlijk te weinig bekoren. Er zit wel een minimum aan strategie in en een portie bluf, en het analyseren van je tegenstanders aflegstapels kan een uitstekende mentale opwarming zijn voor de zwaardere bordspelen die eventueel later op de avond nog kunnen komen. Het spel is ook mooi in evenwicht: spelers die al eens een onderdeel kwijtspelen, blijven niet lang de spreekwoordelijke gebeten hond (of robot) door het systeem waarbij je de kaarten mag terugnemen en vooraan in de rij beland.
Evengoed is dit een gemoedelijk spel waarmee je zowel bordspelers als niet-bordspelers rond de tafel kunt krijgen voor een dosis fun. Hoe meer hoe beter trouwens, want dit spel is pas echt leuk als je het met zoveel mogelijk tegelijk kan spelen.
En dus?
Wie al eens graag een vriend voor de gapende muil van een haai duwt of survival of the fittest wel eens wel uittesten op de speeltafel, zal aan Get Bit! veel plezier beleven. Niet al te lang, eenvoudige regels en voor een tussendoortje uitzonderlijk degelijke onderdelen zorgen voor een prettige speelervaring. Dat geldt uiteraard voor de overwinnaar, maar evengoed voor hen die in het zand bijten… Of in een robot, natuurlijk.
naam: ‘Get Bit!’
designer: Dave Chalker
uitgeverij: Mayday Games
jaar: 2011
aantal spelers: 2-6
tijd: 20 min
third in a two-player game 