Aan allen die op het einde denken dat ik de verkeerde titel boven deze review heb geschreven, wil ik nu al zeggen: u vergist zich.
Maar ik ga niet ontkennen dat ‘La Città’ toch wel heel veel weg heeft van ‘Civilization’ – en dan bedoel ik niet het bordspel (dat ik – misschien tot mijn schande – nog nooit gespeeld heb), maar het het allereerste computerspel uit 1991. Toen de spelregels uitgelegd werden, leek het mij of ik naar een ander spel stond te luisteren. Je stad mag niet boven de vijf inwoners groeien als je geen markt hebt, en niet boven de acht inwoners als je geen badhuis hebt… Je moet steeds graan hebben om al je inwoners eten te geven en om een nieuwe stad te bouwen moet je een inwoner uit één van je andere steden uitsturen.
Klinkt bekend? Voor mij in ieder geval wel, maar ik heb ‘Civilization’ dan ook ontelbare uren gespeeld. Menig nacht is lang geleden zo ongemerkt aan mij voorbij gegaan.
Conclusie: een goedkope rip-off van een ander spel? Toch niet helemaal, lees maar eens verder in… de review!
Het verhaal:
In het Italië van de Middeleeuwen moet je een stad uitbouwen. Dit hoogst originele concept – volgens één van onze medespelers toch (let op de sarcastische ondertoon) – doe je uiteraard niet alleen, concurrenten bevinden zich in de buurt en proberen de burgers van jou stad te lokken met net-iets-interessantere levensvoorwaarden. Voor één keer is de Stem van het Volk wel belangrijk, nu moeten we alleen nog maar hopen dat we goed geluisterd hebben…
Het spel:
Iedere speler begint met 2 castello’s op een grote landkaart. Dit zullen de centra worden van je steden. Op de landkaart liggen ook nog voorraadgebieden: meren, die zorgen voor water (uiteraard) en graanvelden, die zorgen voor, euh, graan. Er zijn ook bergen, die zorgen voor goud (Catan, iemand?).
Hoe kan je jouw steden nu uitbouwen? Wel, elk jaar (er zijn er zes in een spel) heeft iedere speler 5 acties. Die acties kunnen ondermeer inhouden dat je geld neemt, of een nieuwe stad sticht door een nieuw castello op de landkaart te leggen. Of je kan ook één van je steden uitbreiden door er een gebouw aan toe te voegen. Kleine gebouwen kan je gratis bouwen, voor middelgrote en grote gebouwen moet je betalen. Een actie kan ook zijn dat je één van de aangeboden politieke kaarten neemt. Hiermee kan je gebouwen goedkoper neerzetten, of eens gaan piepen bij de Stem van het Volk, of extra voedsel verzamelen.
Waarom zou je nu gebouwen neerzetten? Wat is er mis met een gezellig, klein dorpje in de groene heuvels van Italië? Moet alles weer groot, groter , grootst? Ja dus, want anders zou je stad wel eens snel leeg, lege, leegst kunnen zijn.
Elk gebouw dat je neerzet, draagt immers bij tot de aantrekkingskracht van je stad. Bepaalde gebouwen dragen bij tot Cultuur, anderen dragen bij tot Scholing en weer anderen dragen bij tot Gezondheid. Kleine gebouwen dragen één aantrekkingspunt bij, middelgrote gebouwen twee punten en grote gebouwen, drie aantrekkingspunten. En als iedere speler zijn 5 acties heeft gespeeld, dan wordt de Stem van het Volk bekendgemaakt. Deze bepaalt welke aantrekkingskracht (Cultuur, Scholing of Gezondheid) de burgers dit jaar belangrijk vinden. Steden met een grote antrekkingskracht op dat gebied kunnen immers inwoners van andere gebieden afsnoepen – en dit kan zware gevolgen hebben…
Steden waarbij burgers weglopen, kunnen immers gebouwen kwijtspelen (je moet minstens één inwoner per gebouw in je stad hebben)… Steden die echter nieuwe burgers verwelkomen, maar ze niet kunnen voeden, verliezen niet alleen burgers en eventuele gebouwen, maar ook acties in de volgende jaren… Het is dus een constant balanceren tussen groter worden en niet te groot worden!
De winnaar is de speler die op het einde van de zes (speel)jaren de meeste inwoners in zijn steden heeft. Bonuspunten zijn er voor elke stad waar de drie aantrekkingskrachten in vertegenwoordigt zijn.
De meerwaarde:
Oké, oké, dus het spel is niet helemaal ‘Civilization’. Het is best wel meer dan dat. Het is ook een beetje Kolonisten van Catan (grondstoffen), Carcassonne (tegeltjes leggen om steden groter te maken), als evengoed Puerto Rico (speciale gebouwen in steden). Het neemt dus wat mee van verschillende spelen, maar helaas is de som van de delen dit keer niet groter dan het geheel. Ik heb niet echt het gevoel gehad dat ik iets unieks aan het spelen was. Er zijn echt wel originele aspecten aan (bevolkingsmigratie, de Stem van het Volk,… – klinkt wel een beetje als een actuele nieuwsuitzending), maar er zijn ook betere spelen in het genre, onder andere enkele van de bovenstaande.
En dus:
Een spel in de ware euro-traditie met mechanieken die ik helaas al eens eerder ben tegengekomen. En dan is het toch interessanter om het origineel te spelen in plaats van de kopie, niet? Toch intrigeren die kleine, originele aspecten van het spel mij net genoeg om er voor te zorgen dat het spel nog wel eens op tafel zal geraken… Als mijn medespelers willen meewerken natuurlijk…
En nu ga ik nog wat ‘Civilization’ spelen.
naam: ‘La Città’
designer: Gerd Fenchel
uitgeverij: 999 Games
jaar: 2000
aantal spelers: 2 tot 5
tijd: 120 min
third in a two-player game 